Wie is Monique Jansen?
Vrijwilliger Monique Jansen is medewerker backoffice van het Rietveld Theater. Ze beheert de mailbox van de facturatie, boekt de inkoopfacturen in en zorgt dat ze bij de juiste budgethouders komen ter ondertekening.
Waarom ben je voor het Rietveld Theater gaan werken?
“Ik had geen werk en wilde gewoon iets doen. Ik ben te jong om gewoon thuis te gaan zitten. Eerst dacht ik aan iets met vluchtelingen maar de druk lag daar te hoog en hier ligt de druk wat lager. Kijk, als je je ergens voor inschrijft dan moet je er gewoon zijn, maar dit werk kan ik rustig in mijn eigen tempo doen en dat is perfect. Ik begon achter de kassa maar vind het moeilijk onder druk te presenteren op het moment dat er veel mensen komen. Dus toen zocht ik een andere functie. Achter de bar lukte wel wanneer mensen met muntjes betalen tijdens een festival, maar snel rekenen zit er niet meer in helaas. Ik heb twee herseninfarcten gehad dus dat gaat gewoon niet. Vroeger kon ik goed hoofdrekenen maar nu kan ik de plaatjes niet meer maken. Dus toen vroeg ik of er geen administratieve functie was die ik op voor mij geschikte momenten kan uitvoeren. Zo rolde ik hier in en mijn taken worden steeds uitgebreider. Het is leuk werk en ik ben blij dat ik bezig ben. Bijkomend voordeel is dat je naar leuke voorstellingen kunt gaan.”
Wat vind je van het Rietveld Theater?
Het is lekker knus en het is dichtbij. Er gebeurt een heleboel, veel voorstellingen en leuke dingen. De sfeer is fijn en er is een grote verscheidenheid aan mensen: jong, oud, heel extravagant maar ook heel gewoon. Dat vind ik leuk. “
Ga je wel eens naar voorstellingen?
“Ja, maar niet zo vaak. Ik ben naar vier muziekvoorstellingen geweest. Eén klassiek, een Korenavond, naar Frank Sanders en naar nog een andere ook met muziek en zang.”
Waar houd je het meeste van? “Ik vind cabaret leuk en klassiek mooi. Ik houd van alle soorten muziek dus dat maakt op zich niet uit. Ik heb een hele brede smaak.”
Waarom zou volgens jou iemand hier vrijwilliger willen worden?
“Ik vind dat je gelijk opgenomen wordt tussen de vrijwilligers. Het is een beetje familie. Het maakt niet uit, je kan gewoon in je eentje komen en je hebt altijd aanspraak met iedereen. Voor mij is het een hele grote drempel om ergens binnen te komen. Dat heb ik nog steeds, dat is gewoon een stukje van mij. En hier heb ik het gewoon gedaan omdat ik vond: ‘ga uit je comfortzone, doe wat.’ Ik merk dat het mij wel helpt omdat iedereen zo lekker makkelijk en ongedwongen is.”